'Je zult een mooi leven hebben. Een ander leven dan dat van gewone kleine meisjes, maar een mooi. En het zal je nooit aan liefde ontbreken.'
Dat belooft Anne-Dauphine Julliand plechtig als bij haar dochtertje Thaïs een ongeneeslijke genetische ziekte wordt vastgesteld.

Thaïs is twee en heeft nog slechts enkele maanden te leven. Als je geen dagen kunt toevoegen aan het leven, kun je nog altijd leven toevoegen aan de dagen. Dat wordt het motto van Anne-Dauphine Julliand. Ze schrijft heel openhartig over het enorme verdriet, maar ook over de unieke momenten die haar gezin in die laatste maanden beleefde. Een ongewoon krachtige getuigenis die niemand onberoerd zal laten.