Toen de Duitsers in 1940 België binnenvielen, begon de tienjarige Julien van Remoortere een oorlogsdagboek bij te houden. Voor En toen was het oorlog ging hij op zoek naar andere getuigenissen van gewone Vlamingen die de Tweede Wereldoorlog van dichtbij meemaakten. Als geliefde kroniekschrijver van een verdwijnend Vlaanderen weet van Remoortere als geen ander de unieke stemmen te verzamelen van een generatie voor wie oorlog nog een akelige realiteit was. Van de eerste nerveuze kennismaking met de Duitse bezetter tot de verwarrende aftocht vier jaar later. Van de dagelijkse strijd om voedsel tijdens de harde Oorlogswinter tot de angst voor dodelijke V-bommen. Van Remoortere, die recent nog scoorde met zijn kroniek Ons moeder, geeft mogelijk voor het laatst een stem aan deze Vlamingen. Niet als een officiële geschiedschrijving, wel als een pakkend en al te menselijk relaas van een oorlog die een hele generatie voor het leven tekende.