Blanca is veertig als haar sterke, beroemde en flamboyante moeder na een ziekbed overlijdt. Ze realiseert zich dat ze, ondanks twee huwelijken en twee kinderen, nu werkelijk volwassen dient te worden en haar plek op de wereld moet veroveren zonder ouders om op te leunen. Ze brengt de zomer met haar zoontjes door in het familiehuis in het idyllische kustplaatsje Cadaqués. Álles in het zomerhuis en in het kunstenaarsdorp herinnert haar aan haar moeder en maakt dat Blanca's verdriet scherp voelbaar wordt. Haar vrienden en (ex-)geliefden proberen haar door praten, lachen, feesten, filosoferen tot de zon op komt, vrijen, ruziemaken, samen lachen en huilen, te laten voelen dat ook dit voorbij zal gaan'. Ook dit gaatvoorbij is een liefdesbetuiging aan een moeder, maar vooral ook een ode aan het leven, de liefde en de Middellandse Zee.