Architectuur voor vrijetijdscultuur is een uniek boek over de opkomst van de vrijetijdscultuur in Vlaanderen in de nasleep van Expo '58. Voor het eerst had ook de 'gewone' Belg veel vrije tijd. Om de nieuw verworven vrije tijd zinvol te kunnen invullen, zette de overheid een grootschalig project op voor de uitbouw van een fijnmazig netwerk van vrijetijdsinfrastructuur. En het resultaat was verbluffend: amper twee decennia later beschikte nagenoeg elke Vlaamse gemeente over een eigen cultureel centrum, zwembad, sporthal of recreatiedomein. In dit boek geven de auteurs een overzicht van de meest markante projecten uit die periode. Architectuur voor vrijetijdscultuur biedt boeiende inzichten in de toenmalige opvattingen over stedenbouw en architectuur voor vrijetijdscultuur. Het is geschreven vanuit een vernieuwend, interdisciplinair standpunt waarin architectuur gekoppeld wordt aan een sociaal-historische analyse. Nooit eerder gepubliceerd beeldmateriaal uit diverse archieven geeft dit boek een grote historische waarde.