Kaspar Hamacher

Hout is duidelijk je fetisjmateriaal. Waarom?

Hamacher: "Omdat mijn vader boswachter boswachter is, kwam ik er al heel jong mee in aanraking. Ik hou van hout, omdat het een natuurlijk materiaal is. En omdat het mooier wordt met de jaren. Liefst werk ik met hout in zijn natuurlijke vorm: liever een brute stam dan een geschaafde balk. Het is mijn ambitie om hout te laten zien in al zijn gedaantes: van heel ruw tot superglad of juist futuristisch. ik wil hout pushen tot het uiterste."

Hoe ga je te werk?

Hamacher: "Mijn hout haal ik meestal uit het bos van mijn vader. Gezonde bomen omkappen, zou ik nooit doen. Maar ik gebruik wel stammen van omgevallen of zieke exemplaren. Bij een houthandel vind ik zelden wat ik zoek. De boomstammen daar hebben geen takken meer. En ze zijn perfect recht. De slechte stukken halen ze eruit om brandhout van te maken. Spijtig, want die inspireren me juist. Mijn zus is intussen ook boswachter, dus ik hoop later uit haar bos stammen te kunnen halen. Zelf boswachter worden spreekt me niet aan. Ik wil elke dag resultaat zien van mijn werk. Wie een bos aanplant, moet tientallen jaren wachten op het effect daarvan."

Voel je je een ontwerper of een vakman?

Hamacher: "Hoewel ik graag meubels en functionele objecten maak, noem ik mezelf zeker geen designer. Wat ik doe, ligt dichter bij beeldhouwen dan bij meubels maken. Mijn voorbeelden zijn dan ook vooral kunstenaars, zoals David Nash en Andy Goldsworthy. Ik zou in de toekomst graag, net zoals hen, op monumentale schaal werken."

Wat wil je vertellen met je werk?

Hamacher: "In al mijn objecten zit symboliek. Neem nu Aussgebrannt. Die kruk gaat over hoe het huidige drukke bestaan ons opbrandt. Tegelijkertijd toon ik ermee hoe we als maatschappij de natuur uithollen. Het is ook symbolisch voor mij persoonlijk. Toen ik de kruk maakte, woonde ik nog in Brussel. Maar de drukte en de stank daar maakten me ongelukkig. De kruk bracht me letterlijk terug naar mijn wortels. Om Ausgebrannt te maken, dook ik weer in de bossen van mijn geboortestreek. Toen ik besefte hoezeer ik die miste. Nergens voel ik me meer thuis dan in een bos."